OTWARTOŚĆ UZALEŻNIENIA WSPÓŁUZALEŻNIENIE ZABURZENIA PSYCHICZNE BEZDOMNOŚĆ ŚMIERĆ
Relacja współzależna zaczyna się, gdy członkowie rodziny przyjmują role innych członków rodziny, zamiast odłączać się i skupiać na własnych potrzebach.
Współuzależnienie to życie z osobą uzależnioną. To ciągłe pogotowie emocjonalne i uporczywy stres. Trudne i przykre emocje – bezradność, wstyd, poczucie winy, lęk, złość, żal i poczucie krzywdy. Jest to utrwalona forma funkcjonowania w długotrwałej, trudnej relacji ograniczającej w sposób istotny swobodę wyboru postępowania, prowadząca do pogorszenia własnego stanu i utrudniająca zmianę własnego położenia na lepsze.
Szacuje się, że w Polsce cierpi na to co najmniej 3 mln osób. Leczy się 38 tys.
Problemem tym zainteresowano się dopiero w XX wieku. Praktycznie do tej pory trwają spory na temat klasyfikacji tego zjawiska.
Osoba współuzależniona przystosowuje swoje zachowania do destrukcyjnej sytuacji po to, by utrzymać jedność rodziny. Powoduje to szereg fizycznych, emocjonalnych i intelektualnych zmian, które prowadzą do stanu przypominającego uzależnienie.